εύοχος

εύοχος: εὔοχος, -ον (Α)

1. αυτός που συγκρατεί στερεά, ισχυρά («ἐν δεσμῷ εὐόχῳ», Ιπποκρ.)

2. αυτός που είναι κατάλληλος για συγκράτηση

3. αυτός που εύκολα τηρείται, διαφυλάσσεται, συντηρείται («εΰοχον σχῆμα», Ιπποκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -οχος (< έχω), πρβλ. δρύ-οχος, ηνί-οχος].

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

εὐοχώτατα — εὔοχος holding firmly adverbial superl εὔοχος holding firmly neut nom/voc/acc superl pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὐοχώτατον — εὔοχος holding firmly masc acc superl sg εὔοχος holding firmly neut nom/voc/acc superl sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὔοχον — εὔοχος holding firmly masc/fem acc sg εὔοχος holding firmly neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὐόχῳ — εὔοχος holding firmly masc/fem/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ευοχώ — εὐοχῶ, έω (Α) [εύοχος] 1. παθ. εὐοχοῡμαι, έομαι (για ελέφαντα) κατά το λεξ. Σούδα «εὐοχεῑται, ἐπὶ τοῡ ἐλέφαντος, καλῶς ἡνιοχεῑται» 2. το «εὐοχούμενοι ἵπποι», στον Ξεν. είναι εσφαλμ. γραφή αντί «εὐωχούμενοι» … Dictionary of Greek

Academic Dictionaries and Encyclopedias